Абдыкерим МУРАТОВ агайдын "Акыркы адамжапайынын арзуусу" деген новелласы Жаңы Алатоо журналынын алгачкы санында чыккан эле.
Агайдын бул чыгармасы кийин өзүнчө китеп болуп чыктыбы аны билбейбиз. Чыгарманы ЖАЖ да электрондук версиясындан окусаңыздар болот.
чыгармадан үзүндү
Анан бир күн келин көз жарат. Көз жашын көлдөтүп, эптеп таап келип, бөбөккө уйдун сүтүн берип багат, сары май оозантат. Баласын ошентип торолтот. Кийим кийгизет. Бир күнү ал чүрпөсүн, боор этинен чыккан наристесин түнү эл жашаган айыл үстүнө алып келет да:
– Сен ушундан кийин ушул адамдар менен жаша! Сенин атаң адам баласы болгон, сен да адам баласысың!– деп күйөөсүнөн айрылганга бир
ыйлап, баласынан айрылганга бир ыйлап кайра өзү аскалар тарапка чыгып кетет...
Ошондон алмат уруусу тарайт. Бул уруунун кишилери азырга чейин чыйрак, суукка байымдуу, тоого жакын дешет...
Жанагы алматтар, жети үйлүү айылдагылар, анан ушул мерген да ошол тукумданбыз деп калышат…
Комментариев нет:
Отправить комментарий